Yeni Tanı Akciğer Metastazlı Rabdomiyosarkomda Tüm Akciğer Radyoterapisinin Etkisi

Rabdomiyosarkom, yumuşak doku sarkomlarının en yaygın alt türlerinden biri olarak çocuklarda sıklıkla görülür. Özellikle akciğer metastazı olan vakalarda tedavi süreci daha karmaşık ve zorludur. Son yıllarda, tüm akciğer radyoterapisi (TART), bu hastalarda sağkalımı iyileştirebilecek bir tedavi seçeneği olarak ön plana çıkmıştır. Ancak bu yaklaşımın etkinliği ve uygulanabilirliği uzun süredir tartışılmaktadır.

10 Eylül 2024'te Journal of Clinical Oncology'de (JCO) yayımlanan ve Soft Tissue Sarcoma Committee of the Children’s Oncology Group (COG) tarafından gerçekleştirilen geçmişe dönük bir analiz, tüm akciğer radyoterapisinin bu hasta grubunda belirgin bir şekilde olaydan bağımsız sağkalımı (event-free survival, EFS) artırdığını göstermektedir.

Akciğer Metastazı ve Sarkomlar

Sarkomlar, vücuttaki bağ dokusu, kaslar, kemikler ve yağ dokusu gibi yumuşak dokulardan köken alan nadir tümörlerdir. Rabdomiyosarkom, çocuklarda en sık görülen yumuşak doku sarkomlarından biridir. Sarkomlar genel olarak metastaz yapma eğilimindedir ve akciğerler, en yaygın metastaz bölgesidir. Akciğer metastazı, primer tümörden çıkan kanser hücrelerinin kan dolaşımı yoluyla akciğerlere ulaşarak burada tümör oluşturması durumudur. Sarkomlarda metastaz oranı genellikle hastalığın evresine bağlıdır ve akciğer metastazı, bu hastalarda sağkalım üzerinde belirgin bir etkiye sahip olabilir. Akciğer metastazı, tedavi sürecini zorlaştıran ve hastalığın daha karmaşık bir aşamaya geçmesine yol açan kritik bir faktördür.

JCO'da Yayımlanan Güncel Çalışmanın Detayları

Bu, geçmiş verilerin analizina yönelik çalışma, 1999-2013 yılları arasında dört farklı COG protokolüne dahil edilen ve ABD genelinde çok sayıda merkezde tedavi edilen hastaların verilerini incelemektedir. Çalışmaya dahil edilen tüm hastaların, primer tümör bölgesine eş zamanlı olarak günde 15 Gy dozunda 10 fraksiyon şeklinde TART tedavisi almaları planlanmıştı. Ancak bu protokollere rağmen, bazı hastalar TART almamıştır. Bu çalışmada, TART alan hastalar ile almayanlar arasında olaydan bağımsız sağkalım ve genel sağkalım (overall survival, OS) oranları karşılaştırılmıştır.

Ana Bulgular

Çalışmaya toplamda 143 hasta dahil edilmiştir; bu hastaların 65’i (%45,5) TART almış, 78’i (%54,5) ise protokol gerekliliğine rağmen TART almamıştır. İki grup arasında bilinen prognostik faktörler açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır.

• Olaydan bağımsız sağkalım oranları: 5 yıllık olaysız sağkalım, TART alan grupta %38,3 (95% güven aralığı [GA] = %24,8–51,8) iken, TART almayan grupta %25,2 (95% GA = %13,8–36,6) olarak tespit edilmiştir. Bu fark, istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P = 0.0496).

• Genel sağkalım oranları: 5 yıllık genel sağkalım, TART alan grupta %45,5 (95% GA = %31,8–59,3) iken, TART almayan grupta %32,4 (95% GA = %20,4–44,4) olarak raporlanmıştır. Bu fark ise istatistiksel anlamlılık sınırında yer almamıştır (P = 0.08).

Yaş Gruplarına Göre Alt Grup Analizleri

Keşif amaçlı yapılan alt grup analizlerinde, 10 yaş ve üzeri hastalarda (n = 83, %58,0) TART’ın sağladığı fayda daha belirgin hale gelmiştir:

• Olaydan bağımsız sağkalım: TART alan hastalarda, 5 yıl boyunca hastalığın ilerlemesi veya tekrarlaması olmadan hayatta kalma şansı, tedavi almayanlara kıyasla yaklaşık 1,9 kat daha fazla bulunmuştur (HR = 1,9, %95 güven aralığı: 1,14–3,16) .

• Genel sağkalım: TART alan hastalarda, 5 yıl içinde hayatta kalma olasılığı, tedavi almayanlara göre yaklaşık 2 kat daha yüksek tespit edilmiştir (HR = 2,06, %95 güven aralığı: 1,21–3,52).

Sonuç ve Klinik Önemi

Bu analiz, TART tedavisinin yeni teşhis edilen akciğer metastazlı rabdomiyosarkom hastalarında olaydan bağımsız sağkalımı anlamlı ölçüde iyileştirdiğini ortaya koymaktadır. Elde edilen bulgular, özellikle 10 yaş ve üzeri hastalarda bu tedavinin önemini vurgulamakta ve TART uygulanmasındaki protokol uyumunun daha sıkı bir şekilde takip edilmesi gerektiğini işaret etmektedir.

Bu sonuçlar, gelecekteki rabdomiyosarkom tedavi protokollerinde TART'ın daha yaygın bir şekilde kullanılmasının önünü açabilir ve özellikle metastatik hastalık yönetiminde bu tedavi yaklaşımının daha titiz bir şekilde ele alınması gerektiğini göstermektedir. TART'ın sağkalım üzerindeki etkisi, bu alandaki tedavi stratejilerini yeniden değerlendirme ihtiyacını doğurmakta ve bu konuda daha fazla çalışmanın yapılması gerektiğini düşündürmektedir.