2018 San Antonio Meme Kanseri Sempozyumu’nda sunulan AMAROS çalışmasının 10 yıllık sonuçlarında erken evre meme kanserinde aksillaya (koltuk altı) uygulanacak minimal cerrahi artı radyoterapinin yeterli olacağı, kapsamlı lenf bezi temizliğinin ilave bir katkı sağlamadığı ortaya kondu.
Son yıllarda meme kanseri tedavisinde aşırı cerrahi, yerini minimal invaziv cerrahi yöntemlere bırakmaktadır. Memeye yapılan cerrahi tekniklerin her geçen gün yumuşamakta olduğunu, agresif cerrahilerden uzak durmanın hastaya ek bir yineleme riski getirmediği gibi yaşam kalitesi açısından da üstünlük sağladığı bilinmektedir.
Koltuk altı olarak bilinen aksiller alanda yer alan lenf bezlerine yönelik yapılan aşırı cerrahinin hastalarda omuzda kısıtlılık, lenfödem riskinde artış, yaşam kalitesinin bozulması gibi istenmeyen durumlara yol açmaktadır. Bu tür aşırı cerrahiler günümüze değin hastalığın yineleme riskini en aza indirmek için yapılagelmiştir. Ne var ki yapılan çalışmalar bu yaklaşımın artık terkedilmesi gerektiğini ortaya koymaktadır.
AMAROS adlı faz-3 klinik araştırmanın detayları
Araştırmaya klinik olarak nod-negatif (muayene veya onkolojik görüntüleme ile koltuk altında kanser tespit edilmeyen) meme kanseri olan 4806 hasta dahil edildi. Daha sonra hastaların 1425'inde, koltuk altı sentinel (bekçi) lenf nodu biyopsisi kanser açısından pozitif geldi ve çalışmaya bu alt grup ile devam edildi. Daha sonra hastalar rastgele 2 kola ayrıldı; 744'üne aksiller lenf nodu diseksiyonu (kapsamlı koltuk altı cerrahisi) ve 681'ine aksiller radyoterapi uygulandı.
Çalışmanın sonuçları
10 yıl sonra;
• Aksiller radyoterapi alanların % 1.8'inde (681 hastanın 11'i) ve aksiller lenf nodülü diseksiyonu uygulananların % 0.9'unda (744 hastanın 7'sinde) koltuk altı bölgesinde kanser tekrarı saptandı.
• Ek olarak, uzak metastazsız sağkalım ve genel sağkalım, iki tedavi kolu arasında farklı değildi. Uzak metastazsız sağkalım, aksiller radyoterapi uygulananlarda % 78.2 ve aksiller lenf nodülü diseksiyonu grubunda % 81.7 idi; İki kolda genel sağkalım sırasıyla % 81.4 ve % 84.6 idi.
• Radyoterapi alan hastalarda, kapsamlı koltuk altı ameliyatı uygulananlara göre daha sık ikincil meme kanseri görüldü (% 11'e karşı % 7.7). Bu fark ise esas olarak, eski radyoterapi cihazlarının hedeflenmiş ışınlama kabiliyetlerinin az olmasına ve karşı memenin de istenmeden ışın almış olmasına bağlı olabileceği düşünüldü. Modern radyoterapi teknikleri ile bu beklenmeyen durumun gözükmemesi veya daha az gözükmesi beklenmektedir.
Sonuç olarak koltuk altı bölgesine uygulanan radyoterapi bu hasta grubunda, kapsamlı lenf bezi temizliği kadar iyi ve daha az yan etkiye yol açan bir seçenek olarak gözükmektedir.
