Nöroendokrin Tümörlerin Tedavisinde Dönüm Noktası – Anti-anjiyojenik İlaçlar

Nöroendokrin tümörler (NET'ler) tedavisinde yapılan son yenilikler, özellikle metastatik pankreas NET'leri ve ileri evre, düşük dereceli tümörler için umut verici gelişmeler sağlıyor. ESMO 2024 Kongresi'nde sunulan veriler, üç yeni anti-anjiyojenik ilacın nöroendokrin tümörlere karşı etkili olabileceğini ortaya koydu.

Nöroendokrin Tümör Nedir? Çeşitleri ve Hastalık Gidişatı

Nöroendokrin tümörler (NET'ler), hem sinir hücreleri hem de hormon salgılayan hücre özelliklerine sahip nöroendokrin hücrelerden kaynaklanan nadir görülen tümörlerdir. Sıklığı yaklaşık olarak her 100.000 kişide 5-6 yeni vaka olarak bildirilmiştir. En sık görülen nöroendokrin tümörler, gastrointestinal sistemde (özellikle ince bağırsak, mide, pankreas ve rektum) ve akciğerde ortaya çıkar. Genellikle 50-60 yaş grubunda daha sık görülmekle birlikte, her yaşta ortaya çıkabilir.

Nöroendokrin tümörler, düşük dereceli, iyi farklılaşmış tümörlerden, yüksek dereceli, hızlı büyüyen nöroendokrin karsinomlara kadar çeşitlenebilir. Hastalık gidişatı, tümörün tipi, yayılımı, evresi ve derecesine bağlı olarak değişir. Erken evrede tespit edilen NET'lerde hastalık gidişatı daha iyiyken, metastatik vakalarda sağkalım süresi genellikle kısadır. Ancak, son yıllarda moleküler ve hedefe yönelik tedavilerle iyileşmeler kaydedilmiştir.

İLGİLİ KONU: Nöroendokrin Tümör Belirtileri, Evreleri ve Tedavisi

Sahnede Yeni Bir İlaç Adayı: CVM-1118

Bir faz IIa, tek kollu çalışmada, oral anti-vaskülogenik taklit ajanı CVM-1118, mevcut hedefe yönelik tedavilere kıyasla daha üstün bir güvenlik ve tolere edilebilirlik profili gösterdi. Bu çalışmada, standart tedaviye yanıt vermeyen 43 ileri evre NET hastasında ortanca progresyonsuz sağkalım (PFS) süresi 10.5 ay olarak saptandı. Bu süre, sunitinib ve everolimus gibi mevcut tedavilerin placebo gruplarında gözlenen 4-6 ay aralığından daha uzundu. CVM-1118’in somatostatin analoğu ile birlikte kullanıldığı bir alt grup analizinde, medyan PFS süresi 22.4 aya kadar çıktı. Dr. Louis de Mestier, bu sonuçların daha fazla araştırılması gerektiğini, ancak umut verici olduğunu belirtti.

Şekil. CVM-1118 tedavisi, faz IIa çalışmasında ileri NET'li hastalarda geçmiş plasebo verilerine kıyasla önemli ölçüde daha uzun bir PFS ile sonuçlandı (ESMO 2024 Kongresi, Bildiri no 1145MO).

Ramucirumab ve Dacarbazine Kombinasyonu: Umut Verici Bir Seçenek

RamuNET adlı faz II çalışması, ramucirumab ve dacarbazine kombinasyonunu, metastatik pankreatik NET’ler (1-3. dereceler) üzerinde değerlendirdi. Bu kombinasyon, 45 hastada 6 aylık hastalık kontrol oranı %71.1 olarak bildirildi. Dr. de Mestier, bu tip kombinasyonların, streptozotocin ve bevacizumab kombinasyonu gibi, umut verici stratejiler sunduğunu belirtti. Ancak, çalışma kontrol grubunun olmaması nedeniyle kombinasyonun gerçekten sinerjik bir etkiye sahip olup olmadığını kesin olarak söylemek zor olduğunu ekledi.

Cabozantinib ve Düşük Proliferatif Dereceli NET'ler

CABONEN çalışması, cabozantinibin düşük proliferatif dereceli NET hastalarında etkinliğini ve güvenliğini inceledi. Ortanca PFS süresi 6.7 ay olarak belirlendi, ancak çalışmadaki bazı hastaların nöroendokrin karsinoma sahip olmaları ve %71'inin önceden tedavi görmüş olmaları, sonuçların neden düşük olduğunu açıklayabilir. Ayrıca, 37 ciddi yan etki gözlemlendi ve 3’ü yaşam kaybıyla sonuçlandı. Dr. de Mestier, cabozantinibin tolerabilitesinin bir sorun olabileceğini vurguladı.

Anti-anjiyojenik Ajanlar için Gelecek Stratejiler

Bu çalışmaların tasarımlarına yönelik olarak, Dr. de Mestier, anti-anjiyojenik ajanlar için kullanılan RECIST evreleme kriterlerinin bazen yetersiz kaldığını belirtti. Ayrıca, NET’lerin tedavisinde anti-anjiyojenik ajanların etkinliğini tahmin etmek için yeni biyobelirteçler ve plazma analizlerinin gerekli olduğunun altını çizdi. Hem plazma hem de görüntüleme biyobelirteçlerine ihtiyaç olduğunu vurgulayan Dr. de Mestier, direnç geliştiğinde hangi ajanların kullanılacağına dair daha fazla strateji çalışmasına ihtiyaç olduğunu belirtti.

Sonuç

Nöroendokrin tümörler için yeni anti-anjiyojenik ajanlar, özellikle ileri evre ve metastatik hastalar için umut verici sonuçlar sunuyor. Ancak bu tedavilerin klinik pratiğe entegrasyonu ve etkinliğini artırmak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç var.