HER2-pozitif Meme Kanserinde Dentritik Hücre Aşısı Çağı Geldi mi?

5 Aralık 2024'te JAMA Oncology dergisinde yayımlanan çalışmaya göre, ERBB2 (eski adıyla HER2)-pozitif erken evre meme kanseri tedavisinde tümör-içine dendritik hücrelerin (cDC1) uygulanması, bağışıklık sistemi yanıtını güçlendirerek kemoterapi öncesi tümör küçülmesini teşvik eden güvenli ve etkili bir yöntem olarak öne çıkıyor.

ERBB2-pozitif meme kanseri, tedavi başarısında önemli ilerlemelere rağmen halen ciddi bir araştırma alanıdır. Trastuzumab ve pertuzumab gibi anti-ERBB2 antikorları, sağkalımı artırsa da tam patolojik yanıt için kemoterapi gerekliliği, hastalar için önemli yan etki risklerini beraberinde getirir. Yeni nesil immünoterapiler, hem etkinliği artırmak hem de yan etkileri azaltmak amacıyla araştırılmaktadır. Tampa, Florida'daki Moffitt Kanser Merkezi'nde gerçekleştirilen bu faz 1 klinik çalışmada, intratümoral (IT) cDC1 enjeksiyonlarının güvenliği, immünojenikliği ve antitümör etkisi değerlendirilmiştir.

Çalışmanın Tasarımı

Faz 1, randomize olmayan bir klinik çalışma olup, 2021-2022 yılları arasında 12 hasta üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya dahil edilen hastalar, erken evre ERBB2-pozitif meme kanseri teşhisi almış, tümör boyutu 1 cm veya daha büyük olan bireylerdir.

Dendritik hücre aşısı, bağışıklık sisteminin kanser gibi hastalıklara karşı etkinliğini artırmak için dendritik hücrelerin, hastadan alınan tümör antijenleriyle yüklenerek tekrar vücuda verilmesiyle üretilen bir immünoterapi türüdür. Bu aşı, hastanın kanından dendritik hücre öncülerinin toplanması, laboratuvarda uygun antijenlerle birleştirilmesi ve aktive edilmesinden sonra hazırlanır.

Tedavi Protokolü:

• Dendritik Hücre Uygulaması: 6 hafta boyunca haftalık intratümoral cDC1 enjeksiyonu. İki farklı doz seviyesi (50 milyon hücre - Doz Seviyesi 1, 100 milyon hücre - Doz Seviyesi 2) test edilmiştir.
• Antikor Tedavisi: İlk günden itibaren trastuzumab ve pertuzumab, 3 haftada bir intravenöz olarak uygulanmıştır.
• Kemoterapi ve Cerrahi: 12 haftalık paklitaksel tedavisini takiben tüm hastalara lumpektomi veya mastektomi yapılmıştır.

Ana Sonuçlar:

• Birincil Hedefler: Güvenlik ve immün yanıt.
• İkincil Hedefler: Tümör yanıtı (meme MR görüntüleme) ve cerrahi sonrası rezidüel kanser yükü.

Bulgular

Güvenlik ve Yan Etkiler:

• Tümör içine dentritik hücre aşısı uygulamaları genel olarak iyi tolere edilmiştir. Doza bağlı yan etki gözlenmemiştir.
• En sık raporlanan yan etkiler:
• Derece 1-2 üşüme (yüzde 50)
• Yorgunluk (yüzde 41,7)
• Baş ağrısı (yüzde 33)
• Enjeksiyon bölgesi reaksiyonları (yüzde 33)

İmmünolojik Etki:

• Doz Seviyesi 2:
• Tümör mikroçevresinde (TME) adaptif immün hücrelerin (CD3, CD4, CD8 T hücreleri ve B hücreleri) yanı sıra gamma delta T hücreleri ve doğal öldürücü (NK) T hücrelerinin artırılmış birikimi gözlenmiştir.

Tümör Yanıtı:

• Meme MR görüntülemelerine göre:
• 9 objektif yanıt (6 kısmi, 3 tam yanıt)
• 3 stabil hastalık
• Cerrahi sonrası, 12 hastanın 7’sinde (yüzde 58) tam patolojik yanıt elde edilmiştir.
• Hormonal reseptör negatif hastaların tamamı (3 hasta) tam yanıt göstermiştir.
• Hormonal reseptör pozitif hastaların 4’ünde tam yanıt elde edilmiştir.

%58 Patolojik Tam Yanıt Oranı Ne İfade Etmektedir?

HER2-pozitif meme kanseri hastalarında neoadjuvan tedavi sonrası elde edilen %58 patolojik tam yanıt (pTY) oranı, hem tarihsel veriler hem de güncel tedavi yaklaşımları ışığında dikkat çekici bir başarıyı temsil etmektedir. Literatürde, trastuzumab ve kemoterapi kombinasyonlarıyla yapılan neoadjuvan tedavilerde pTY oranlarının genellikle %30 ile %50 arasında değiştiği bildirilmiştir. Örneğin, taksan ve antrasiklin bazlı kemoterapi rejimlerine trastuzumabın eklenmesiyle bu oran %40-50 seviyelerine ulaşmıştır. Bununla birlikte, tedavi alanında yaşanan yenilikler, çift hedefli HER2 tedavilerinin (trastuzumab ve pertuzumab kombinasyonu gibi) uygulanmasıyla pTY oranlarını %50'nin üzerine taşımıştır.

Sonuçlar ve Klinik Anlam

Çalışmanın sonuçları, intratümoral cDC1 enjeksiyonlarının anti-ERBB2 antikorları ile kombinasyon halinde güvenli ve etkili bir tedavi seçeneği sunduğunu göstermektedir. Özellikle yüksek doz (100 milyon hücre) uygulamalarında, tümör mikroçevresinde güçlü immün hücre infiltrasyonu sağlanmış ve kemoterapi öncesi anlamlı tümör regresyonu gözlenmiştir.

Sonuç olarak bu yaklaşım, kemoterapiye olan ihtiyacı azaltabilecek ve yan etkileri sınırlayabilecek bir immünoterapi yöntemi olarak gelecek vadetmektedir. Çalışmanın faz 2 aşamasında daha geniş bir hasta grubuyla (41 hasta) etkinlik ve güvenlik değerlendirmeleri sürecektir.