Kas Tabakasına Yayılmış Mesane Kanserinde Ameliyat Öncesi Durvalumab ile Sağkalım Artıyor

Kasa yayılmış mesane kanseri (Kas İnvaziv Mesane Kanseri - KİMK) nedir?

Mesane kanseri tanısı konan hastaların yaklaşık %20-25'i, ilk teşhis sırasında kanserin mesane kasına yayılmış olduğunu öğrenirler. Yani her dört mesane kanseri hastasından biri, teşhis sırasında kas invaziv evrede bulunur. Bu hastalarda, mesanenin kas tabakasına kadar ilerlemiş olan tümörler, daha erken evrelerde tespit edilen tümörlere kıyasla daha zorlu tedavi gerektirebilir ve tedavi yaklaşımlarında cerrahi müdahale (radikal sistektomi) ve immünoterapiler gibi ek yöntemler de kullanılabilir.

Bu durumdaki hastalar 2. evre mesane kanserine sahiptir. Bu evrede kanser hücreleri, mesane iç duvarına nüfuz etmiş ve mesane duvarının kas tabakasına ilerlemiştir. Ancak, kanser bu aşamada henüz lenf bezlerine ya da vücudun daha uzak bölgelerine yayılmamıştır.

Kas tabakasına yayılmış mesane kanseri hastalarında standart tedavi genellikle radikal sistektomi, yani mesanenin tamamen çıkarılması ve ameliyat sonrası immünoterapi ile kanserin tekrarlama riskinin azaltılmasıdır. Ağustos 2021'de FDA, ameliyat sonrası koruyucu tedavi olarak nivolumab immünoterapisine onay vererek bu alanda önemli bir adım atmıştır. Ancak, mesanenin çıkarılması birçok hasta için yaşam kalitesinde ciddi bir düşüşe yol açabileceğinden, bu tedavi seçeneği her zaman istenmemektedir. Bu endişeler ışığında, NIAGARA çalışması, mesaneyi koruma potansiyeli olan yeni tedavi yollarını araştırarak, neoadjuvan (ameliyat öncesi) kemoterapiye immünoterapi eklenmesinin faydalarını incelemektedir.

ESMO 2024'ün 2. Gününün En Dikkat Çeken Çalışması

NIAGARA çalışmasının sonuçları, olaysız sağkalım ve genel sağkalım üzerinde tedavi pratiğini değiştirecek bulgular sunuyor

ESMO Kongresi 2024'te sunulan sonuçlar, kasa invaziv mesane kanseri (KİMK) hastalarında, neoadjuvan kemoterapiye durvalumab etken maddeli İmfinzi adlı immünoterapinin eklenmesinin hayatta kalımı uzattığını ilk kez gösteriyor. Bu çalışma, immünoterapinin sağkalım üzerindeki faydalarını ortaya koyan önemli bulgular içeriyor.

Faz III NIAGARA çalışmasının önceden planlanmış bir ara analizinde, radikal sistektomi öncesi neoadjuvan kemoterapiye (NAK) durvalumab eklenmesi ve ameliyat sonrası durvalumab monoterapisi, yalnızca NAK'a kıyasla olaysız sağkalım ve genel sağkalım açısından anlamlı ve klinik olarak önemli iyileşmeler sağladı. Daha da önemlisi, neoadjuvan durvalumab eklenmesi, radikal sistektominin tamamlanmasını engellemedi.

Olaysız sağkalım (event-free survival, EFS), bir hastanın belirli bir tedavi sürecinde hastalığın ilerlemesi, tekrarı veya yaşam kaybı gibi olumsuz olaylar yaşamadan ne kadar süre hayatta kaldığını gösterir.

Çalışmanın Tasarımı

Çalışmaya, sisplatin tedavisine uygun olan ve radikal sistektomi planlanan 1.063 hasta dahil edildi. Hastalar, neoadjuvan durvalumab artı NAK (sisplatin ve gemsitabin) sonrası radikal sistektomi ve ardından adjuvan durvalumab monoterapisi veya sadece NAK ve ardından radikal sistektomi uygulanacak şekilde rastgele iki gruba ayrıldı (1:1).

Sonuçlar

• NAK ve cerrahi ile karşılaştırıldığında, durvalumab grubunda olaysız sağkalım (birincil sonlanım noktası) anlamlı olarak daha uzun bulundu (tehlike oranı [HR] 0.68; %95 güven aralığı [CI] 0.56–0.82; p<0.0001), genel sağkalım da anlamlı olarak uzadı (HR 0.75; %95 CI 0.59–0.93; p=0.0106).
  • Olaysız sağkalım için HR 0.68: Durvalumab grubundaki hastalarda, NAK ve cerrahi grubuna kıyasla hastalığın ilerlemesi veya yaşam kaybı riskinin %32 (1 - 0.68) daha düşük olduğunu gösterir.
  • Genel sağkalım için HR 0.75: Durvalumab grubundaki hastalarda yaşam kaybı riskinin %25 (1 - 0.75) daha düşük olduğunu ifade eder.

Radikal sistektomi, durvalumab grubundaki hastaların %88’inde, NAK ve cerrahi grubundaki hastaların ise %83’ünde tamamlandı.

Yorum

NIAGARA çalışması, kasa yayılmış mesane kanseri hastaları için tedavi pratiğini değiştiren bir çalışma, çünkü olaysız sağkalım birincil sonlanım noktasına ulaştı, ayrıca genel sağkalımda da de önemli ölçüde uzadı ki bu, karşılanması daha zor bir sonlanım noktasıdır.

Şu anda, immünoterapinin neoadjuvan ve/veya adjuvan tedavi olarak kullanılması gerektiği konusunda aktif bir tartışma var. Ayrıca patolojik tam yanıt gösteren hastaların adjuvan immünoterapiye ihtiyacı olup olmadığını ve bu bağlamda dolaşımdaki tümör DNA'sının klinik kullanımını anlamamız gerekiyor. CheckMate 274 ve AMBASSADOR faz III adjuvan çalışmalarından güncellenmiş veriler ve bu hasta grubundaki devam eden perioperatif faz III çalışmalarının sonuçları, örneğin NCT03661320, KEYNOTE-866, KEYNOTE-905/EV-303, KEYNOTE-B15/EV-304 ve VOLGA, bu tartışmayı şekillendirecek ve gelecekte çok önemli veriler sağlayacaktır.