Bakımevi 1967 – Önemlisin, Çünkü Sen Sensin!

Bakımevi, ölümcül hastaların bakımı için hem bir felsefe hem de bir yaklaşımı ifade eder ve genellikle ölüm döşeğindeki hastaların acılarını azaltmayı, psikolojik ve ruhsal ihtiyaçlarını ele almaya yöneliktir. Bu tür bakım hastanelerde, huzurevlerinde ve bireylerin evlerinde gerçekleşebilir. 

14. yüzyılda, bir Hıristiyan askeri tarikatı olan Aziz John Tarikatı’nın Şövalyeleri, hastaların ve ölümcül hastalığı olanların bakımı için Yunanistan'ın Rodos adasında bir bakımevi benzeri tesis açtı. 1842 yılında ise dul ve acılı bir anne olan Jeanne Garnier, Fransa'nın Lyon kentinde L'Association des Dames du Calvaire bakımevinin kurulmasına yardım etti.

Modern bakımevi hareketinin en önemli kurucularından biri, misyonunu "İyileştirmek için tedavi etmek zorunda değiliz." diyerek tanımlayan İngiliz Hemşire, Doktor ve Yazar Cicely Saunders'dı. 1967'de, Güney Londra'da Aziz Christopher Bakımevi’ni açtı.

Saunders'ın Amerika Birleşik Devletleri ve İngiltere'de bakımevi bakımını teşvik ettiği ve ölümün acı verici ve kasvetli bir deneyim olmak zorunda olmadığı düşüncesini desteklediği dönemde, İsviçre doğumlu Psikiyatrist Elisabeth Kübler-Ross da hastanelerin ve toplumun ölümcül hastalıklara nasıl tepki verdiğini araştırıyordu. 1972'de, Kübler-Ross, ABD Senatosu Yaşlanma Özel Komitesi'ne verdiği ifadede şunları söyledi: 

“Ölümü inkar eden çok özel bir toplumda yaşıyoruz. Hem ölenleri hem de yaşlıları izole ediyoruz ve bu bir amaca hizmet ediyor. Onlar kendi ölümlülüğümüzün hatırlatıcılarıdır. İnsanları kurumsallaştırmamalıyız. Ailelere evde bakım ve ziyaretçi hemşireleri konusunda daha fazla yardım sağlayabilir, evde son bakımı kolaylaştırmak için ailelere ve hastalara manevi, duygusal ve maddi yardımda bulunabiliriz.”

Saunders ise, kurucusu olduğu Londra'daki bakımevinde, 87 yaşında hayata veda etti. Saunders, sonsuzluğa gözlerini kapatmadan önce şunları yazdı: 

 “Önemlisin çünkü sen sensin. Hayatının son anına kadar önemlisin ve biz sadece huzur içinde ölmene yardım etmek için değil, ölene kadar yaşaman için de elimizden geleni yapacağız."

Yazıda Geçen Tarihi Kişiler: Jeanne Garnier (1811–1853), Cicely Mary Saunders (1918–2005), Elisabeth Kübler-Ross (1926–2004)  

• Önceki konu: Kalp Nakli 1967 – Yeniden Yaşamak
• Sonraki konu: Ters Transkriptaz ve AIDS 1970 - Biyolojide Bir Devrim