Dr. Hagop Kantarjian, lösemi üzerine yaptığı önemli klinik-deneysel araştırmaları nedeniyle Amerikan Klinik Onkoloji Derneği (ASCO) tarafından 2023 David A. Karnofsky Ödülü'nün alıcısı olarak belirlendi.

Dr. Kantarjian, "Bu ödül, derneğin en yüksek bilimsel onurudur ve onu almak beni son derece mutlu ediyor ve onurlandırıyor." dedi.

David A. Karnofsky Anı Ödülü, 1970'ten beri her yıl, kanser araştırması, teşhisi veya tedavisine olağanüstü katkılarda bulunan onkologları onurlandırmak için veriliyor.

Kantarjian, Teksas Üniversitesi MD Anderson Kanser Merkezi'nde bölümün başkanlığını yapmaktadır: Lösemi Departmanı ve Samsung Distinguished University Kanser Tıbbı Kürsüsü.

Lösemi, genellikle kan ve kemik iliğindeki anormal beyaz kan hücrelerinin kontrolsüz şekilde çoğalması ile karakterize bir hematolojik kanser türüdür; kan kanseri olarak da bilinir. Beyaz kan hücreleri vücudun enfeksiyonlara karşı savunma hücreleridir ve normalde kemik iliği tarafından üretilirler. Lösemi, bu hücrelerin anormal şekilde çoğalmasına ve normal hücre fonksiyonlarını engellemesine neden olur.

İlgili konu: Lösemi nedir, türleri nelerdir? Yaşa göre genel sağkalım oranları nasıldır?

"Bu hiç şüphesiz kişisel bir ödül değil. MD Anderson'daki tüm lösemi kadrosunun 40 yıllık başarılarını temsil ediyor. Bu, birçok keşif ve lösemi hastalarının tedavi ve bakımında iyileşmeleriyle sonuçlanan gerçek bir ekip çalışması," diye belirtti.

Kantarjian, tıp diplomasını 1979'da Lübnan'daki Amerikan Üniversitesi'nden aldı ve 1981'de aynı kurumda iç hastalıkları üzerine uzmanlığını tamamladı.

Genç bir tıp öğrencisi iken ve daha sonra bir araştırma görevlisi olarak MD Anderson'da geçirdiği süre, lösemi üzerine ilgisini ve kariyerini besledi.

"1978'de, MD Anderson'da 4 aylık bir seçmeli ders aldım ve MD Anderson'daki atmosferin Lübnan'da eğitim gördüğüm yerle ne kadar farklı ve yenilikçi olduğunu hemen fark ettim," dedi Kantarjian.

MD Anderson ağırlıklı olarak Dr. Emil Freireich, Dr. Kenneth McCredie, ve Dr. Michael Keating gibi mentorlarla çalışmak, kariyerini şekillendirdi ve lösemi araştırmalarını yönlendirdi.

Kantarjian ve ekibinin çalışmaları son 40 yılda kronik miyeloid lösemi (KML), akut miyeloid lösemi (AML), miyelodisplastik sendrom (MDS) ve akut lenfositik lösemi (ALL) dahil olmak üzere birkaç lösemi alt türünde hayatta kalma oranlarına önemli ölçüde katkıda bulundu. Kantarjian, KML tedavisinde tirozin kinaz inhibitörlerinin (TKI) kullanımı konusunda öncü bir rol oynamıştır.

"Kırk yıl önce, lösemilerin çoğu tedavi edilemezdi. Bugün, lösemilerin çoğu hedefe yönelik tedavilerle potansiyel olarak tedavi edilebilir. En gurur duyduğum şey bu," diyor Kantarjian.

Kantarjian'ın lösemi alanına katkıları özetle şunlardır:

  • ALL'li yetişkinler için standart bakım, birinci basamak tedavi olarak HYPER-CVAD rejiminin (hiperfraksiyonlu siklofosfamid, vinchristine, doksorubisin ve deksametazon) geliştirilmesi;
  • KML'nin klinik biyoloji parametrelerinin belirlenmesi, KML evrelerinin ve sitogenetik yanıtların tanımlanması ve yeni prognostik faktörlerin tirozin kinaz inhibitörlerinin çalışmalarında kabul gören araştırmaların başında yer alması;
  • MDS ve AML'li yaşlı veya aktif hasta olmayan hastalar için desitabin ve epigenetik hipometilasyon terapisinin geliştirilmesinde öncülük etmesi;
  • HMA-venetoclax kombinasyonlarının AML'li yaşlı/hasta olmayan hastalar için FDA onayını alan hipometilasyon ajanları (HMA) ile venetoclaxın kombinasyonunu araştırma çalışmalarının başında yer alması;
  • Klofarabinin geliştirilmesini desteklemesi, hayvan toksikoloji çalışmaları yapması ve pediatrik ALL için FDA onayını alan klofarabinin sonraki faz 1 ve 2 denemelerini ve belirleyici faz 3 ve 4 denemelerini yönetmesi;
  • AML ve alt gruplarının tedavisi için FDA onayı alan birkaç FLT3 inhibitörü, isositrat dehidrogenaz inhibitörleri ve venetoclaxın geliştirilmesi;
  • Pre-B ALL'li yetişkinler için kemoterapi ile birlikte inotuzumab ve blinatumomab rejimlerinin geliştirilmesi;
  • KML tedavisi için FDA onayı alan imatinib, dasatinib, nilotinib, bosutinib, ponatinib ve omasetaxinenin geliştirilmesi üzerinde çalışması.