Her Hastaya Bakmak, Her Hastadan Öğrenmek – ASCO Kongresi Açılışında KEMOBOY, Hikayesini Anlattı

Genç bir tıbbi onkoloji asistanı, bu yıl Amerikan Klinik Onkoloji Derneği (ASCO) 2019 Kongresi açılışında ana sahneye çıktı. Açılış töreninde ASCO Başkanı tarafından binlerce izleyiciye tanıtıldı.

Şu anki ASCO Başkanı Dr. Monica Bertagnolli, "Size anlatmak üzere olduğu hikaye, bu yıl 'Her Hastaya Bakmak, Her Hastadan Öğrenmek' temasının gerçek bir yansımasıdır." dedi.

Ayrıca, oturumun ilerleyen dönemlerinde ele alınan bir tema olan "hasta için neyin önemli olduğunu bilmenin önemli olduğunu" göstermektedir.

Genç Dr. Edmond Ang; "Onkoloji devleri arasında burada durduğum ve alçakgönüllü bir insan hikayesi ile bu açılış oturumunu başlattığım için gururlu hissediyorum" diyerek sözlerine başladı. Dr. Ang şu anda Yeni Zelanda'da Auckland Şehir Hastanesi'nde erken aşama klinik araştırma ve meme kanseri alanlarında asistanlık yapıyor.

"Bu hikaye yaklaşık 10 yıl önce gerçekleşti, ama yine de net bir şekilde, bana bakan bir göz denizi ile hastanın başucunda durduğunu hatırlıyorum - büyük bir utanç, korku ve endişe hissediyordum." dedi.

"Daha sadece 5 aylık çömez bir doktordum." diye Malezya'daki bir hastanede jinekolojik onkoloji servisinde çalıştığı zamanı hatırladı: "Genç bir doktorun özlemleri ve idealizminin uzun çalışma saatleri ve ağır bir iş yükü tarafından ezildiği yıllardı."

"Ben Batı'da bir eşdeğeri olmayan 'kemoboy'dum" dedi. Bu, kemoterapi gören hastaların bakımı için her şeyi kapsayan sorumluluğu içeriyordu. "Uzman doktordan reçeteyi almak, sonra ilacı hazırlatmak için eczaneye gitmek ve bu arada hastayı önceden değerlendirmek, kanlarını kontrol etmek, damar yolunu ayarlamak, sonra hazırlanan kemoyu (kemoterapi) ve hazırlık ilaçlarını almak için eczaneye tekrar gitmek, kemoyu uygulamak ve uygulama sırasındaki herhangi bir komplikasyonla (yan etki) ilgilenmek... Bunların hepsi benim görevimdi."

"Hafta sonları, nöbetçi eczacı olmazdı, bu yüzden acemi doktorlar olarak bu temel ilaçların bazılarını çok az bir eğitim ile sulandırmak/hazırlamak zorunda kalıyorduk. Ayrıca, kemo uygulamak için oldukça kritik araçlar olan infüzyon pompalarımız yoktu, bu yüzden doz hesaplamada oldukça başarılı olmak zorunda idik." dedi.

Ang, "Her şeyin stresine ek olarak, bizi denetleyen, genç doktorlara karşı özellikle iyi olmadığı bilinen sert bir kıdemlimiz vardı" dedi. Ang, "Söz konusu günün sabahında, yapmam gereken her şeyi yapmıştım ve oldukça iyi bir iş yaptığımı düşündüm." dedi. "Bunun yerine, vizit sırasında herkesin önünde kıdemlim tarafından sert bir şekilde azarlandım. Sorun, 4 saatten fazla sürmesi beklenen kemoterapi infüzyonunun sadece 1 saat içinde gerçekleşmesi idi.” dedi. Kıdemlime cevaben "Gerçekten şaşırdım, çünkü doğru hesapladığımı sanıyordum." demiştim.

"Orada durdum ve kendimi galaksideki en zavallı yaşam formu gibi hissediyordum."

"O zaman, servisten ayrılırken hasta şöyle dedi: 'Üzgünüm, gerçekten üzgünüm doktor. Bu sabah odadan çıktığınızda infüzyonu serbest akışa çevirdim.'"

"Anlamak zorundasın" diye açıkladı. "Bu hastanede 2 haftadır yatıyorum, Borneo tropik yağmur ormanlarının içinde ve buraya en az 6 saat mesafedeki köyümde genç bir ailem var ve eve gitmem gerekiyor." dedi.

"Elini tuttum ve 'Sorun değil, iyi olduğunuzdan emin olalım ve elimden geldiğince çabuk eve dönebilmeniz için elimden gelenin en iyisini yapacağım - ama lütfen bunu bir daha yapma.'" dedim.

Ang, "Bir kemoboy olduğumdan beri on yıl oldu, ama hastamı bir kaç düşünceyle anmak istiyorum - en büyük öğretmenlerimiz olduğu için hastalarımıza teşekkür etmek istiyorum…" dedi.

"Mesleki kariyerimiz yalnızca sahip olduğumuz akademik ünvanlar veya sahip olduğumuz bilimsel yayın sayısından oluşmuyor - mesleki yaşamın özünün hastalarımızla karşılaştığımız buluşmalar olduğuna inanıyorum." dedi. "Ben bu kemoterapi gibi yüzlerce öykünün ürünüyüm, uygulama tarzımı öğretmeye devam ediyorum ve hastalarımın sesleri beni yönlendirmeye devam ediyor."

Hastalar İçin Önemli Olan Nedir?

Hastalar için neyin önemli olduğu teması, konuk konuşmacı ve "Ölümlü Olmak" isimli en çok satanlar listesinde yer alan kitabın yazarı Boston Brigham ve Kadın Hastanesinde bir cerrah olan Dr. Atul Gawande tarafından da vurgulandı.

Birçok onkoloğun yüzleşmesi gereken zor anı tartışırken, kanser hastası artık tedaviye cevap vermediğinde ve bundan sonra ne yapılması gerektiğine geldiğinde, Gawande palyatif bakımın rolünü vurguladı. Bir palyatif bakım hemşiresi tarafından kendisine bu işin sırrının açıklandığı anı hatırlıyor: "Amaç, yarın veya gelecek için çok fazla endişe duymadan hastaya bugün mümkün olan en iyi günü vermek için ilaç kullanmaktır."

Bunun, farklı hastalar için farklı şeyler anlamına geleceğini de vurguladı.

Bir erkek hastanın ona, "Çikolatalı dondurma yiyip televizyonda futbol izleyebildiğim sürece, bundan mutlu olacağım, ancak bunu yapamadığımda gideyim" dediğini hatırlıyor.

Gawande, kızının piyano öğretmeni olan başka bir kanser hastasının hikayesini de anlattı: "Standart tedavi seçeneklerinin bittiği, ancak deneysel bir tedavi şansının olduğu bir noktaya ulaştıktan sonra, sevgili piyano öğrencilerine 6 hafta daha ders verdi ve palyatif bakımla eve kalmayı seçti. Kendi çocuğu yoktu ve öğrencileri ile güçlü bağlar kurmuştu."

Morfin , gabapentin ve ritalinden oluşan bir ağrı-sıkıntı azaltıcı ilaç kombinasyonunun onun acısını kontrol etmesine izin verdi, ancak çalışmaya devam etti; dersler ve iki piyano resitali verdi. Gawande, hastasının piyano başında, öğrencileri ile gurur duyan bir fotoğrafını gösterdi.

Palyatif bakımın yapabileceği şeyin bu olduğunu vurguladı. Hastaya kendileri için neyin önemli olduğunu, önceliklerinin ne olduğunu sorarak ve bu hedeflere ulaşmalarına yardımcı olmak için ilacı kullanarak "yaşamaya değer bir yaşamı" kısa bir süre için de olsa tekrarlamak mümkün olabilir.