Brunner Bezleri 1679 – Mideden bağırsağa yumuşak geçiş

Eski savaş alanlarına kıvrılan yılan yuvaları gibi bağırsakların döküldüğünü gördüklerinden beri ince bağırsaklar insanları büyüledi. Kehaneti hayvan iç organı okuyarak uygulayan eski Akdeniz kültürlerinde, bağırsaklar bazen gezegenlerin karmaşık hareketlerini temsil ediyordu. Falcılar, büyük dönüşlerin sayısını sayardı. Çift sayıda bükülme iyiydi; tek sayı, kötü. İspanyol hekim Andrés Laguna, 1535'te şiirsel bir şekilde şöyle yazmıştı: "Gerçekten de bağırsaklar, sanki bir okyanustan geçiyormuş gibi midenin tüm bölgesini ve tüm dışkıları taşıdıkları için, haklı olarak gemiler olarak adlandırılır."

İnce bağırsağın ilk bölümü olan oniki parmak bağırsağı, çeşitli işlevleri, yapıları ve anatomi tarihindeki yeri sayesinde özellikle büyüleyicidir. İsviçreli patolog Johann Wepfer ilk olarak 1679'da duodenal bezleri keşfetti, ancak ne yazık ki, damadı Johann Brunner'ın 1687 tanımlamasından sonra artık Brunner bezleri olarak adlandırılıyorlar.

Brunner bezleri, duodenumu midenin asidik içeriğinden koruyan, bikarbonat içeren, mukustan zengin bir alkali sıvı salgılar. Bu bezler ayrıca bağırsak duvarlarını yağlar ve bağırsak enzimlerinin aktif olabileceği daha alkali bir ortam sağlar. Oniki parmak bağırsağı, mide tarafından dışarı atılan kısmen sindirilmiş gıdayı içerdiğinde, aynı zamanda, karaciğer ve safra kesesini safra ve pankreasın enzimlerini salması için tetikleyen sekretin ve kolesistokinin hormonlarını da üretir.

Oniki parmak bağırsağı duvarı da üç önemli özellik içerir. Vater Ampulla, pankreas kanalı ile ortak safra kanalının (karaciğerden) birleşmesinden oluşur ve adını Alman anatomist Abraham Vater'den alır. Oddi Sfinkteri, Vater Ampulla aracılığıyla sindirim sıvılarının (safra ve pankreas suyu) akışını kontrol eden kaslı bir kapakçıktır. Bu kapakçık, adını uyuşturucu kullanımı zihinsel olarak dengesiz olmasına neden olan İtalyan anatomist Ruggero Oddi'den almıştır. Treitz Ligamenti onikiparmak bağırsağını diyaframa bağlar ve adını potasyum siyanür alarak intihar eden Çek patolog Václav Treitz'den alır.

Bu bölgenin anatomisi için aşağıdaki videomuzdan faydalanabilirsiniz:

Yazı görselinin açıklaması: Midenin (ortada), duodenuma tutturulmuş olarak görselleştirilmesi, midenin altından başlayan sarı-turuncu tüp (görselleştirmede solda). Oniki parmak bağırsağı çeşitli işlevlere ve yapılara sahiptir ve Brunner bezlerini içerir.

Yazıda ismi geçen tarihi kişiler: Andrés Laguna de Segovia (1499–1559), Johann Jakob Wepfer (1620–1695), Johann Conrad Brunner (1653–1727), Abraham Vater (1684–1751), Václav Treitz (1819–1872), Ruggero Oddi (1864–1913)

• Önceki konu: Sperm Keşfi 1678 – Parazit mi insan öncüsü mü?
• Sonraki konu: İçimizdeki Hayvanat Bahçesi 1683 – Görünmeyeni inkar edememek: Mikrobiyota