Oldukça fazla sayıda genetik mutasyonu olan tümörler, güçlü bağışıklık (immün) yanıtını tetikleyebilir. Çünkü immün sistemin yabancı olarak fark edeceği kadar çok protein (antijen) üretirler. Melanom, mesane ve akciğer kanseri en fazla mutasyona uğrayan kanser türleri arasındadır.

Tümörlerdeki fazla sayıda mutasyon, DNA hasarını onarmak için hücrenin yeteneğini bastıran ve uyumsuzluk onarımında bozukluk ( mismatch repair deficiency ) olarak adlandırılan genetik anormallik sonucu meydana gelmektedir. Bilim insanları, bu anormalliklere sahip olan tümörlerin immün kontrol noktası blokajına daha duyarlı olabileceğini düşünmektedir.

Mismatch Repair Deficiency (MRD) olarak adlandırdığımız bu DNA tamir bozukluğu, kolorektal kanserlerin yaklaşık 15%’inde ortaya çıkmaktadır. Ayrıca daha az olarak mide, ince barsak, endometriyal, prostat ve yumurtalık kanseri gibi kanser türlerinde de rastlanmaktadır. Lynch sendromunda olduğu gibi anormallik zaman zaman aileden kalıtım yoluyla da geçebilir. Ancak MRD daha çok kişinin yaşamı içinde rastlantısal olarak gelişir.

Yapılan bir araştırmalarda, MRD şeklinde DNA tamir bozukluğu olan olan tümörlerin kanser immünoterapisine duyarlı olduğuna dair kanıtlar elde edilmiştir. Bunun üzerine FDA MRD bozukluğu olan kalın bağırsak kanserli hastaların tedavisi için kanser immünoterapisi Pembrolizumab kullanımına onay vermiştir.

Dahası araştırmacılar, Pembrolizumab’ın MRD bozukluğu olan endometriyal, ampulla, onikiparmak bağırsağı (duodenal) ve mide kanserlerine karşı daha etkin olduğunu görmüşlerdir. 7 hastanın 5’i Pembrolizumab tedavisine yanıt vermiş ve hastalık ilerlemeden geçen süre ortalama 5.4 ay olarak kaydedilmiştir.

Bu araştırma küçük çaplı olsa da, MRD bozukluğu olan ileri evre kanser hastalarında yeni bir tedavi seçeneği olasılığının yolunu açmıştır. Daha ayrıntılı özetleyecek olursak bu çalışma, tümör genetik yapısının değerlendirilmesinin, tümörün hangi organdan kaynaklandığına çok da bakmadan, immünoterapiden kimlerin fayda sağlayacağını tanımlamaya yardımcı olabileceğini göstermektedir. Şimdiden DNA onarım bozukluğu olan kanser türlerinin PD-1 blokajına daha duyarlı olabileceği düşünülmektedir.