Analitik Vitamin Keşfi 1906 – Yardımcı Besin Maddeleri

Yazar Kendall Haven, "Besinlerin vitamin içerikleriyle etiketleniriz. Her yıl milyarlarca dolar harcayarak vitamin takviyeleri satın alırız. Vitaminlerin keşfi, beslenme bilimini devrimleştirdi... ve insan vücudunun nasıl işlediğinin incelenmesine yol açtı." diye yazmaktadır.

Genel olarak bakacak olursak vitaminler, organizmaların beslenmelerinde küçük miktarlarda gereksinim duyduğu kimyasallardır. Bazı vitaminler, örneğin D vitamini, insan diyetlerinde mutlaka gereksinim duyulmayabilir. Çünkü yeterli güneş ışığına maruz kalındığında D vitaminini kendi vücudumuzda sentezleyebiliriz.

Vitaminler metabolizmayı düzenlemeye ve büyümeye yardımcı olurken yanı sıra gerçekleştirdikleri işlevler de vardır. Bazı vitaminler ise enzimlere bağlanır ve kimyasal reaksiyon hızını artırabilirler. 

Yetersiz vitamin alımı da hastalıklara yol açabilir. Örneğin, “İskorbüt üzerine bir inceleme 1753 – Bilim ile kurtulan ilk milyonlar” başlığına bakabilirsiniz.

Vitamin keşfinin tarihi uzundur ve birçok araştırmacıyı içerir. Biyokimyacı Gerald F. Combs Jr., "Vitamin keşfinin analitik aşaması, aslında modern beslenme araştırmasının kendisi, 1890'larda Beriberi için bir hayvan modeli bulunmasıyla başladı." diye yazmaktadır. Beriberi, vitamin B1 eksikliğine bağlı olarak yorgunluk, düzensiz kalp atışı ve sonunda ölüme yol açan bir hastalıktır. 1897'de Hollandalı Doktor Christiaan Eijkman, parlak (beyaz) ve daha pahalı olan pirincin tavuklara verildiğinde beriberi belirtileri geliştirdiğini keşfetti. Tavuklar tekrar kabuklu kahverengi pirinç diyetine döndüğünde sağlıklı hale geldi.

1906 yılında, Eijkman ve Hollandalı Doktor Gerrit Grijns, bir makalelerinde "Pirinç parlaklıklarında proteinden farklı bir madde bulunmaktadır... Sağlık için vazgeçilmez olan ve eksikliği beslenme polinöritine yol açan bir maddedir." şeklinde yazdılar. Onların, beriberi karşıtı bir madde üzerine yaptıkları tartışma (sonradan vitamin B1 olarak adlandırıldı), vitamin konseptinin daha önceki tanınmış örneklerinden biridir.

Aynı dönemde, İngiliz Biyokimyacı Frederick Hopkins, farelerin özel "yardımcı besin maddeleri" içeren diyetlere ihtiyaç duyduklarını gösterdi, sonradan vitaminler olduğu anlaşıldı.

İnsanlar için 13 vitamin vardır;

• Yağda çözünenler: A, D, E ve K
• Suda çözünenler: B1 (tiamin), B2 (riboflavin), B3 (niasin), B5 (pantotenik asit), B6, B7 (biyotin), B9 (folik asit), B12 ve C.

Yazı Görselinin Açıklaması: (Polarize ışık altında ascorbic asit (vitamin C) mikrokristalleri)

Yazıda Geçen Tarihi Kişiler: Christiaan Eijkman (1858–1930), Sir Frederick Gowland Hopkins (1861–1947), Gerrit Grijns (1865–1944)

• Önceki konu: Genler ve Cinsiyetin Belirlemesi 1905 – Cinsiyet Kromozomları
• Sonraki konu: Alerjiler 1906 – Bağışıklık Sisteminin Aşırı Tepkisi