Fayda Gören Akciğer Kanserli Hastalarda İmmünoterapi Süresi Maksimum 2 Yıl mı Olmalı?

İlk FDA onayını 2011'de alarak hayatımıza giren "immün kontrol noktası inhibitörü" sınıfından immünoterapiler, onkolojinin kaderini değiştirdi diyebiliriz. Bununla birlikte son yıllarda, akciğer kanserlerinin %85'inin oluşturan küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) hastalarının bir kısmı, uzun vadeli yanıtlar verdiği immünoterapiyi 2 yıldan fazla süreyle almaya devam ediyor. Ancak, mevcut en iyi veriler, bu 2 yıldan daha fazla immünoterapinin muhtemelen hayatta kalma avantajı sunmadığını gösteriyor. Bu durum, klinik uygulamalar ve mevcut veriler arasında bir uyumsuzluğa işaret ediyor. Peki, birçok onkolog hastalarına 2 yıldan fazla süreyle immünoterapi almaya devam etmelerini neden öneriyor? Bu yazıda, bu sorunun cevabını araştırıyor ve konunun önemini vurguluyoruz.

4 anahtar nokta:

1. Uzun Dönem İmmünoterapi Kullanımı: KHDAK hastalarının büyük bir kısmı, 2 yıldan fazla süreyle immünoterapi almaya devam ediyor, ancak mevcut veriler, bu sürenin ardından ek bir hayatta kalma avantajı sunmadığını gösteriyor.
2. Klinik Kararlar ve Belirsizlikler: Onkologlar ve hastalar, tedavi "işe yarıyor" olarak görüldüğü sürece onu durdurmaktan çekiniyorlar. Bu, belirsiz bir durumda bile aşırı tedaviye yönelme eğiliminde olan bir nüfusun bir yansıması olabilir.
3. Araştırma Eksiklikleri: KHDAK'de birinci basamak immünoterapiyi inceleyen çoğu önemli çalışma, tedavi süresini 2 yılla sınırlıyor ve tedavinin ne zaman durdurulması gerektiği konusunda prospektif (geleceğe dönük) klinik araştırma verileri eksik.
4. Potansiyel Yeni Stratejiler: Gelecekte, onkologlar immünoterapiyi süresiz olarak sürdürmek yerine, hastayı "mümkün olan en iyi yanıtta" tutmayı amaçlayabilir ve gerektiğinde, örneğin stereotaktik vücut radyoterapisi veya radyolojik ablasyon gibi müdahaleler ekleyebilirler.

Önemli Araştırmalar ve Bulgular

• Checkmate 153 denemesi: Önceden tedavi görmüş ileri evre KHDAK hastalarında nivolumabın etkinliğini değerlendiren ve sonuçları 2020'de yayımlanan bir faz IIIb/IV klinik araştırma olan Checkmate 153 çalışması, 1 yıllık sabit süreli nivolumab alan hastaların, tedaviyi süresiz olarak alanlara göre daha kısa sürede ilerlemesiz ve genel sağkalım gösterdiğini buldu.
• KEYNOTE-024 denemesi: 4. evre KHDAK ve yüksek tümör PD-L1 pozitifliğine sahip hastaların %45'ten fazlası, 2 yıl pembrolizumab aldıktan sonra 5 yıl boyunca daha fazla tedavi veya hastalık ilerlemesi olmadan hayatta kaldı.
• KEYNOTE-407 denemesi: İleri evre yassı hücreli KHDAK'li hastalar arasında, PD-L1 durumundan bağımsız olarak, 2 yıl kemoterapi artı pembrolizumab immünoterapisini tedavisini tamamlayan ve ardından idame pembrolizumabı alanlar arasında benzer 5 yıllık sağkalım sonuçları gösterdi.
• JAMA Oncology'de yayımlanan çalışma, Lova Sun ve ekibi tarafından gerçekleştirilen bir retrospektif kohort analizidir. Bu analiz, ileri evre KHDAK tanısı konmuş hastaların genel sağkalım sürelerini değerlendirmektedir. Çalışma, birinci basamak immünoterapi tedavisine başlayan 14,406 hastadan, 2 yıllık tedavi sürecini tamamlayan 706'sını mercek altına almıştır. Çalışmanın kilit bulgusu, bu süreci tamamlayan hastaların %84'ünün, tedaviyi 2 yılın sonunda durdurmak yerine sürdürmeyi tercih ettiğini göstermektedir. Bu, aşırı tedaviye dair bir eğilimi gözler önüne sermektedir. Yine de, yaklaşık 2 yıl (760 gün) süreyle tedavi görenlerle daha uzun süre tedavi görenler arasında, genel sağkalım oranları (sırasıyla %79 ve %81) açısından anlamlı bir fark saptanmamıştır. Çalışma, 2 yılın sonunda tedaviyi durdurmanın, uzun süreli tedaviye kıyasla aynı genel sağkalım avantajını sunduğunu, bunun yanı sıra daha az yan etki riski, hastalar için daha kısa tedavi süresi ve sağlık sistemi için daha düşük maliyetlerle birlikte geldiğini vurgulamaktadır.

Sonuç

Sonuç olarak tedavinin ne zaman durdurulabileceği konusunda daha kesin "verilere" sahip olmadan, birçok onkolog "hasta tedaviyi tolere ettiği ve hastalık ilerlemediği sürece süresiz olarak" devam ediyor.

Gelecekte, onkologlar immünoterapiyi süresiz olarak sürdürmek yerine, hastayı "mümkün olan en iyi yanıtta" tutmayı amaçlayabilir ve gerektiğinde bir müdahale ekleyebilirler.

Bu uzun dönem hastalık kontrolü hastalarının birçoğu geleneksel anlamda iyileşmiş olmayabilir, ancak devam eden bakımla yıllar veya hatta on yıllar sürebilecek kontrollü bir kansere sahip olabilirler.